วันศุกร์ที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

ลำแพนกอ


ด้านทิศตะวันออกของพื้นที่หมู่ที่ ๕ มีภูเขากั้นเป็นแนวเขตระหว่างตำบลน้ำตกกับควนหนองหงส์ พื้นที่เชิงเขามีลักษณะเป็นเนินสูงต่ำสลับกันไป ระหว่างเนินก็จะเป็นร่องน้ำไหล หรือลำห้วย มีสถานที่น่าสนใจอยู่แห่งหนึ่งซึ่งได้รับการพูดถึงอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะผู้เฒ่าผู้แก่ในพื้นที่ พอจะสรุปได้ว่า มีต้นลำแพนต้นใหญ่ขึ้นอยู่ในร่องที่เป็นทางน้ำระหว่างเนิน  มีน้ำไหลออกจากโคนต้นตลอดทั้งปีไม่ว่าจะแล้งหรือฝนตก และก็มีเสริมอีกว่าในทุกวันอังคารกับวันเสาร์ น้ำที่ไหลออกมาจะมีลักษณะขุ่นข้น และมีเสียงขลุกขลักดังออกมา  ในขณะที่วันอื่นน้ำจะใสเป็นปกติ



มีเรื่องเล่าจากแหล่งข้อมูลซึ่งขอสงวนนามไว้ ณ ที่นี้ ให้ท่านใช้วิจารณญาณในการรับฟังว่า
“ …ผมก็คิดอยู่ในใจแล้วล่ะว่าอะไรเป็นอะไร วันนั้นวันอังคารพอผมเข้าไปถึงก็เห็นมีน้ำขุ่นข้นไหลออกมา ผมเลยบอกว่า เอาล่ะ มาแล้ว มีอะไรให้ดูก็แสดงมา  แล้วก็ยืนอยู่ซักพัก หันไปดูรอบๆ พอหันมาอีกทีแทบช็อคหงายหลังก้นจ้ำเบ้า บองหลาตัวเท่าขา ยาวกว่าเจ็ดเมตร ชูคอสูงกว่าหัวผม เขี้ยวยาว มีหงอนสีแดงบนหัว  ผมพยายามระงับสติบอกว่า เอาล่ะเห็นแล้วไปได้แล้ว เขาก็ค่อยๆเลื้อยเข้าไปใต้ต้นลำแพนนั้น...



รูปปั้นงูจงอางใหญ่มีหงอน ท่านเจ้าอาวาสให้ปั้นไว้ที่โคนต้นไม้ทางเข้าวัดน้ำตก